Op dinsdag nemen we een reeks lokale bussen om van Nazca naar Paracas te rijden. Onvoorstelbaar hoe de aansluitingen op mekaar zijn afgestemd, zelfs geen tijd tussenin voor een sanitaire stop. Het lijkt allemaal chaotisch maar eens je het systeem doorhebt, is het openbaar vervoer hier toch wel efficiënt georganiseerd.
Woensdag staat er nog een laatste dagje sightseeing op het programma.
We beginnen de dag met een boottochtje naar de Islas Ballestas, wel eens smalend de 'Galapagos of the poor man' genoemd. Meme slaat weer een toeristil achter de kiezen want de zee zou nogal woelig zijn. Tijdens de tocht zien we massa's exotische vogels.
Vooral de pelikanen die erin slagen om met een schijnbaar log lijf vlak boven de zeespiegel te scheren, zijn indrukwekkend. Na een klein half uurtje varen, komen we aan bij de eilanden.
Eigenlijk zijn het de topjes van een massieve bergketen die in de oertijd en na talloze aardverschuivingen in de oceaan is verdwenen.
We varen rond en tussen de eilandjes en bewonderen pinguins, vogels (ideeën genoeg voor de namen van nog een paar vergaderzalen...) en zeeleeuwen.
Als dit de simpele versie van de Galapagos eilanden is, dan zetten we deze eilandengroep alvast op onze todo lijst. Op de eilanden zien we ook een paar mannen aan het werk die met een schop de uitwerpselen van de vogels verzamelen. Blijkbaar gaat het om zeer goede mest waar men in de States een aardige som voor neertelt. In hoeverre de sukkelaars die in de stank staan te scheppen, delen in de winst is zeer de vraag.
In de namiddag doen we nog een uitstap naar het nationaal park van Paracas, een immens uitgestrekt stuk woestijn dat uitloopt in de zee. Het landschap is uitermate dor, nogal logisch voor woestijn natuurlijk. Maar toch is de diversiteit aan kleuren prachtig, zeker aan de 'playa roja', een stuk strand dat door de hoeveelheid ijzer een intens rode kleur heeft gekregen. We ontmoeten een paar Belgen die net aan hun reis van 8 weken beginnen en stellen vast dat het er voor ons op zit. Onvoorstelbaar hoe snel een maand kan voorbijvliegen...Tijd voor een korte terugblik op de tops en de flops.
Tops
- met stip op 1 Macchu Pichu, ondanks de hype en de toeristen echt wel een waauw-moment
- op 2 zetten we de Nazca lijnen, niet alleen omdat ze heel mooi waren, maar vooral omwille van het mythische en onverklaarbare
- op de 3de plaats komen de Islas Ballestas
- op de hielen gezeten door het stadje Pisac met zijn mooie ruines en prachtige inca trail
- en ook nog in de top 5 komen de dorpjes Llanhuar en Fure in de Colca Canyon die door hun authenticiteit en de rust toch een vermelding waard zijn
Dit maakt dat de floplijst behoorlijk kort is:
- het massatoerisme in Puno
- de overadministratie bij het geven, controleren en dubbelchecken van ticketten allerhande
- de wansmakelijke lokale frisdrank 'Inca kola' die smaakt naar vloeibare bubble gum
En dan is het nu tijd om te beginnen nadenken over onze volgende reis... Alle tips zijn welkom :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten