Vliegen boven de Nazca lijnen

  

Op zondagavond nemen we nachtbus van Arequipa naar Nazca. We zakken onderuit en kunnen na de obligate Spaans gedubde geweldfilm toch een paar uurtjes slaap meepikken. Bij zonsopgang rijden we Nazca binnen. We worden opgepikt aan de busterminal en rijden rechtstreeks door naar de luchthaven.

Zoek de aap ...

Op aanraden van de groot-pepe staat namelijk een vlucht boven de beroemde Nazcalijnen op het programma. Meme wordt op de luchthaven met de onaangename realiteit geconfronteerd dat zij alweer is bijgekomen en pepe is afgevallen. In volle publiek op de weegschaal gaan staan, is immers verplicht om de zitplaatsen in de kleine vliegtuigjes te kunnen toewijzen. Kwestie van in balans te blijven... Meme is in ieder geval uit haar evenwicht gebracht. We slikken snel een toeristil door want de vluchten zijn naar het schijnt nogal heftig. Voor we het goed en wel beseffen, zitten ze mooi uitgebalanceerd in het zeskoppig vliegtuigje. Meme vindt het maar niks dat ze zelf de deur moet dichtdoen, maar bon, er is geen weg meer terug.


Het is een heldere dag en het kleine toestel komt sputterend in beweging. We krijgen een koptelefoon op waarmee we de conversatie tussen piloot en controlekamer kunnen volgen. We taxien nog heel even en hangen even later boven de donkere steenwoestijn van Nazca. De lijnen vormen allerlei geometrische figuren en dieren. Het is nog steeds een raadsel waarom de bewoners ze destijds gemaakt hebben, want zelf konden ze het resultaat niet zien. Er doen verhalen de ronde dat ze misschien hete luchtballons hadden, maar daar zijn geen bewijzen van gevonden. Allicht maakten de figuren deel uit van een of ander ritueel.
De figuren werden gemaakt door de woestijnstenen weg te vegen met een stuk hout waardoor de ondergrond een lichtere kleur kreeg. Hoogstwaarschijnlijk maakten ze de tekening eerst in het klein en gebruikten ze dan lange koorden (en driehoeksmeetkunde...) om het grotere evenbeeld te maken. Sommige figuren zijn meer dan 100 m lang. De vlucht is heel indrukwekkend. Het vliegtuigje volgt een parcours en keert telkens terug om zowel de mensen links als rechts in het vliegtuig een blik te laten werpen. De toeristil was geen overbodige luxe... De figuren zijn schitterend. We zien de astronaut, de aap met gekrulde staart, de spin, de kolibri, de handen en nog veel meer. Zelfs pepe neemt voor de verandering wat foto's... Na een dik half uur staan we terug met beide voeten op de grond, alweer een heel mooie ervaring rijker.

Na de middag bezoeken we nog Chauchilla, een soort necropolis (lees: kerkhof) van bewoners uit het pre-inca tijdperk. Het kerkhof bevindt zich in de woestijn en omvat meer dan 1000 graftomben. Vroeger konden toeristen gewoon tussen de mummies ronddwalen, maar omdat de keramieken vazen en andere hebbedingen in sneltempo hun weg naar het buitenland vonden, is een bezoek nu iets gereglementeerder.
Er zijn nog een twaalftal graftombes open waar de mummies je in foetushouding aanstaren. Ze zijn door het droge woestijnklimaat uitzonderlijk goed bewaard. Vooral het haar is angstaanjagend. Ze knipten hun haar nooit en het hangt in dikke rastastrengen nog op de schedel geplakt. Tussen de tombes door zie je nog overal botten en stukken kleding in de woestijn liggen, heel hallucinant.
Na het kerkhof dwalen we nog wat rond in restanten van aquaducten en we sluiten de dag af met...een pisco sour!