
Na een verbazend vlotte reis, landen we op 18 oktober perfect op tijd in Kathmandu. We pikken nog de zonsondergang mee en gaan dan de uitdaging aan om het land binnen te raken. Groot dus onze verbazing dat je tegenwoordig online een visum kan aanvragen. We besluiten de 2 pistes uit te proberen. Meme worstelt zich door de vele velden en pepe vult braaf de traditionele formulieren in. Vervolgens aanschuiven aan het loket om te betalen waar - ondanks het grote bord dat ze Visa aanvaarden - toch enige onderhandeling nodig is om met kaart te betalen. Ook de aanvraag moeten we deels opnieuw doen. Tot zover online. We incasseren de kafkaiaanse toestanden en staan een klein uurtje later buiten.

Jammer genoeg stuurt de pick-up service van de hostel zijn kat. Na een half uur koekeloeren bellen we het hostel op. De man aan de telefoon wil perse een nepali spreken dus tegen alle regels in geven we aan de luchthaven onze smartphone af aan de eerste de beste nepali. Pepe geeft aan dat we vooral niet van plan zijn om de taxi te betalen, maar dat de rit op kosten van de hostel is. Er wordt nog wat over en weer gepalaverd over de tel en uiteindelijk smijten we ons in de files en het eindeloze getoeter van Kathmandu.
s Avonds schuimen we de straatjes van Thamel af en belanden in een klein restaurantje, pal tegenover het hostel waar pepe en junior twee jaar geleden logeerden. We bestellen onze eerste 'daal', nepalees traditioneel gerecht met linzen, curry, rijst en yoghurt en kruipen er dan vroeg in. Of laat....

Op woensdag trekken we eerst naar het tourist board om alle paperassen voor de trekking in orde te maken, TIMS-kaart en vergunning. Ook hier weer met de nodige administratieve rompslomp. Plan is om vanuit Lukla via Namche Bazaar naar Gokyo te stappen. Van daaruit een paar daguitstappen naar topjes en meren en dan over de cho-la pas (5400 meter) naar Ever
est base camp en Kala Patar met zicht op Everest. We voorzien een slordige 17 dagen maar we zien wel hoe het loopt.

De rest van de dag vullen we met een bezoek aan Pashupatinath, een Hindutempel waar crematies plaatsvinden. De plek komt behoorlijk luguber over. We zijn getuige van de voetwassing van een overledene die even later door familie wordt weggedragen. Langs het water zijn een tiental locaties voor de crematies zelf. We besparen jullie de details ... de plek is ook vergeven van irritante schaterende aapjes.
In de namiddag dwalen we nog wat rond en doen al ideetjes op voor de pakjes. In shops die we allicht toch niet meer terugvinden eens het zover is.
3 opmerkingen:
mooie foto van die crematies !
Wij volgen jullie reis vanuit onze zetel en Kamiel is ook heel benieuwd naar de verhalen en de foto's. De film Everest heeft hem nieuwsgierig gemaakt... Groetjes van ons !
Goed om te horen dat alles nog relatief vlot is verlopen.
De design/styling freak in Ruben had wat commentaar over de markup van je post maar durfde dit duidelijk niet aan te kaarten. Ik doe het wel, Jo volgende keer verwachten we beter!
Mooie foto's en keep us posted!
The office
Een reactie posten