Lake Louise en Icefields Parkway

Na onze detour via Calgary rijden we vanuit Banff naar Lake Louise via de Bow Valley Parkway. De weg kronkelt zich door de rockies en het is moeilijk om te kiezen tussen de vele viewpoints en lookouts. We stoppen aan de Johnson Canyon voor een korte wandeling. Jammer genoeg is het pad filelopen tot aan de bewuste canyon met regelmatige stops voor tientallen toeristen die de obligate fotos en selfies nemen. Ok, wij lopen er ook tussen, maar zo hadden we het ons toch niet voorgesteld. 

En dit was nog maar de voorbode van wat zich in Lake Louise zou afspelen. Een idyllisch turkoois meer dat duidelijk aan het Venetie-syndroom lijdt. Prachtige plek maar veel te druk. De parking aan het meer is tussen 6u en half 8 's morgens al volzet. Dan raak je er enkel nog met een shuttle waarvoor de tickets ook rond half 3 de deur uit zijn. Wie ons kent, weet dat 6u s morgens compleet onhaalbaar is, dus we rijden bij valavond al even naar het meer (pepe weigert shuttle dus kans dat we er volgende dag niet raken). We zetten 's anderendaags toch de wekker wat vroeger en kunnen rond 8:30 alsnog een plek bemachtigen op de tussenparking. Het meer dankt zijn prachtige kleur aan het grijze gletjserwater vol vermalen rots. Deze 'rock flour' absorbeert heel veel kleuren en weerkaatst vooral de blauwe golflengtes. Vrouwen op hakken en mannen in kostuum paraderen aan de shores. Duckfaces alom... Zelf doen we een wandeling van 18km langs lake Agnes en de plaine of six glaciers rondom het meer. Absoluut de moeite maar toch te druk. Wie het toch wil doen, ga zeker een stuk taart eten in de kleine blokhut aan six glaciers. Een aanrader. 

's Avonds rijden we nog eens langs Morraine Lake maar we beslissen toch om 's anderendaags al verder te trekken richting Jasper.

We nemen de beroemde highway 93, beter gekend als de Icefields Parkway. Met stip een van de mooiste wegen van de wereldbol. Op een luttele 200 km vind je er bergtoppen, meren, gletsjers, rivieren, canyons... die allemaal van een postkaart lijken weggelopen. De regen van de voorbije dagen zorgde voor een laagje poedersneeuw op de hoogste topjes. Ook hier is het vaak aanschuiven op de vele parkings maar de meesten stoppen maar een paar minuten voor een foto. Dus als je een paar kleinere hikes doet, kan je de horden en bussen wat vermijden. Ook na 16u wordt het een pak rustiger. We komen zeker vanuit Jasper nog eens terug voor de Athabasca gletsjer. 

In Jasper is het weer zoeken naar een plek op een camping. De meesten boeken hun plot al maanden op voorhand. Met onze "we-zien-wel" mentaliteit is het dus elke nacht stressen. Het bord "full" belooft niet veel goeds maar gelukkig heeft er iemand geannulleerd en kunnen we een nachtje blijven. Wel hatelijk om telkens de tent op- en af te breken. De nachten worden ook heel fris nu, rond de 5 graden. 's Morgens staan we heel vroeg op en reppen we ons naar een "First come first serve" camping om er als het ware onze vlag te planten. We shotgunnen een mooie plot van 150 vierkante meter vlak aan de rivier. Jasper, here we come.