Perito Moreno: moet er nog ijs zijn?

Op woensdag 16 oktober landen we in El Calafate, een stadje aan het grootste meer van Argentinie, het Lago Argentino. We hadden deze keer een goedkope hostel gevonden via booking.com maar kregen 's morgens een mailtje dat we naar een ander hotel moesten wegens een of ander familiaal probleem. Meme is er niet gerust in en vreest dat we ergens anders zullen moeten dokken maar alles verloopt naar wens... los van de wel erg 'bumpy flight'.

Bekijk de cruise schepen om een idee te
krijgen van de grootte van de gletsjer

We checken in en stappen dan eerst richting dorp om een paar zaken te regelen voor de komende dagen: trip naar de Perito Moreno gletsjer en een busticket naar Chili.We boeken een ticket naar de gletsjer inclusief boottochtje maar skippen de mini trekking op het ijs. De prijzen zijn belachelijk duur in Zuid-Amerika en we moeten dus een paar dingen laten vallen.

Op donderdag 17 oktober rijden we een slordige 90 km naar het nationaal park 'de los glaciares'. Als de gletsjer na de laatste bocht opduikt, is iedereen met verstomming geslagen. Een hoge wand van 60 meter ijs strekt zich kilometers ver uit tussen de bergen. Het natuurwonder is zo indrukwekkend dat er gewoon geen woorden voor zijn. Via trapjes en passerelles kan je de gletsjer vanuit verschillende hoeken en op verschillende hoogtes aanschouwen. Het is nog laagseizoen en we kunnen rustig van het ene paadje naar het andere kuieren zonder al te veel toeristen.

Ook de boottocht is de moeite. We varen tot vlak bij de ijsmuur en zien hoe de diepblauwe kleur van de gletsjer contrasteert met de witte sneeuw op de omringende bergen. Het gevaarte beweegt elke dag zo'n 2 meter en aan de buitenkant brokkelen de stukken ijs met een hels lawaai af. Best te vergelijken met een vuurwerk. Zelfs de kleinste brokjes donderen met luide knallen het water in en zorgen voor grote bellen en golven. Meme trekt bijna heel de kaart op aan foto's en Pepe probeert het krakende geluid van het ijs te vereeuwigen op een filmpje. Zelfs Jimi Hendrix wordt gewist om ruimte vrij te maken en dat wil heel veel zeggen...

Op vrijdag 18 oktober nemen we de bus naar Chili. De rit verloopt vlot, behalve eindeloos oponthoud aan de grens. In puerto natales slaan we proviand in voor onze trekking in Torres del Paine. We doen niet het volledige circuit maar wel de meer bekende 'W', een tocht van 6 dagen. Een week stilte op de blog dus.