Duiken in Menjangan

Zelfs op zondag rusten we niet uit. Druk, druk, druk, zo'n vakantie :-) Vandaag doen we een duik uitstapje naar een van de beste duikplekken van Indonesie, het eiland Menjangan. Dit onbewoond eilandje ligt een kleine 10km uit de kust en maakt deel uit van het nationaal park waar we eerder al gingen wandelen. Het is beschermd gebied dat gespaard wordt van menselijke activiteiten als vissen of toerisme. Het onderwaterleven is er naar het schijnt dan ook zeer ongeschonden.


We worden rond 9u opgepikt om het duikmateriaal te passen en rijden daarna door naar het haventje waar de bootjes klaar liggen om de oversteek te maken. Het is een heldere dag en we kunnen onderweg zelfs verschillende vulkanen op Java zien liggen. Na ongeveer drie kwartier meren we aan op het eiland.

Meme heeft na rijp beraad en diverse ja/nee stadia uiteindelijk besloten om het dan toch maar bij snorkelen te houden. Pepe gaat dus alleen met de instructeur en een andere duikster in het water. We duiken een tiental meter weg van de kust waar 'the wall' begint, een muur recht naar beneden en een waar onderwater paradijs.

Alle superlatieven die we omtrent deze plek al hoorden zijn voor een keer ook effectief de waarheid. We duiken langs een wondermooi decor met koralen in vormen en kleuren die amper met woorden te beschrijven zijn. Sommige lijken op reusachtige paddestoelen en zijn wel 2m in doorsnede (al lijkt onder water alles wel wat groter naar het schijnt). Tussen en rond al dat moois zwemmen duizenden soorten tropische vissen. Het ene moment steekt een gigantische murene haar vervaarlijk ogende kop uit een spleet en wat verderop spelen enkele nemo's in hun wiegende huis. We krijgen nog een bonus want op een bepaald moment zweeft er een reuze schildpad op een paar meter onder ons door. Na een klein uurtje komen we terug aan de oppervlakte en zijn we na zoveel moois toe aan de lunch.

Voor de tweede duik varen we naar de andere kant van het eiland. Het onderwaterleven is hier wat minder spectaculair dan bij de eerste duik (minder 'wow'-gevoel zou Sergio zeggen) maar de stroming is wel indrukwekkend. Zonder te palmen worden we zonder pardon meegezogen en zweven we langs het koraalrif. Op een bepaald moment raakt pepe wat te ver vooruit en ervaart dat het onmogelijk is om zelfs maar een paar meter terug te zwemmen. Tegen de stroom in palmen en wachten tot de rest weer bijbeent is de enige optie. Na de duiken varen we terug naar Pemuteran en vullen we de rest van de dag met snorkelen. Duiken in een modderput in Belgie zal nooit meer hetzelfde zijn ...

Bij gebrek aan professionele camera kunnen we geen foto's tonen van de duiken zelf, dus houden we het maar op het moeizaam bijeen geklikt snorkelmateriaal.