Op weg naar Machu Picchu

Op woensdag nemen we een collectivo (lokaal busje) en tuffen naar Ollantaytambo, een dorpje op 2 uur rijden van Cusco. We hebben er een late trein geboekt naar Aguas Calientes, zowat het enige dorp van waaruit Machu Picchu te bereiken is. We hadden ook rechtstreeks de trein kunnen nemen vanuit Cusco, maar Peru Rails rekent zo´n hoge tarieven aan dat we zo ver mogelijk proberen te raken op een alternatieve manier.



In Olla staat de zoveelste Incaruïne op het programma, meer van hetzelfde dus... Toch blijven de overblijfselen heel indrukwekkend, alleen de honderden trappen zijn er voor meme af en toe te veel aan. Als echte parasieten sluiten we her en der aan bij groepjes toeristen met gids - guidehopping in verschillende talen zelfs - en stilaan krijgen we vat op de wereld van de Inca´s, klaar voor het grote werk dus.


Na het lange en vermoeiende klimwerk onder een loden zon gaan we wat afkoelen in de smalle straatjes van het dorp en slenteren we nog wat rond op het obligate marktje. Wanneer de horden toeristen op weg naar Machu Picchu ´s morgens door het dorp zijn geraasd en op hun trein zijn gepropt is het eigenlijk een best gezellig plaatsje.


´s Avonds nemen we de trein van Olla naar Machu. De rit door de vallei zou heel mooi zijn, maar we zien geen hol omdat het al pikdonker is. Da´s dan de tol van het goedkoopste ticket. 2 uur later wacht ons een enorme ontgoocheling: het regent er pijpenstelen, het dorp ligt vol plassen en iedereen loopt rond met regenjasjes. Meme slaat in paniek dat we morgen niks gaan zien en spendeert de rest van de avond met het googelen naar tientallen weersites. Maar deze bevestigen alleen maar onze vrees: clouds, thunderstorms, rain ... Pepe oppert dat regen en wolken wel vrij normaal zijn in een ´cloud forest´ maar dat is niet van die aard om meme gerust te stellen ...

Aguas Calientes met treinspoor als hoofdstraat