Te moe voor titel ...

Na een vlotte bus- en treinrit arriveren we op tijd in Schiphol. Aan de check-in balie kunnen ze ons echter geen plaatsje geven: "dat krijgen jullie lekker gesjellich aan de gate". Meme voelt helemaal nattigheid wanneer een rode sticker op onze zak wordt geplakt ... waiting list! Gelukkig krijgen we net voor vertrek toch een stoel, aan het raam en naast elkaar. Dat lijkt verdacht... En yep, het mooie liedje is snel uit, want we krijgen het gezelschap van een stinkende Chinees. Een misselijkmakende zurige walm ontsnapt bij elke ademteug uit zijn mond. Zelfs een ooglapje voor onze neus binden, brengt geen soelaas. Het geurmengsel doet fel denken aan het verteringsproces van rottende Hollandse maatjes op smaak gebracht met in azijn gedrenkte ajuinen. Tot overmaat van ramp blijkt Hu Lang last te hebben van jetlag en geeuwt hij om de haverklap. Gelukkig zorgt de taal voor een natuurlijke barriere en kunnen we ontsnappen aan een gezellige babbel.

Na exact 12 uur vliegen zetten we voet aan grond in Peru. Vanuit het vliegtuig zien we nog de zon ondergaan. We zijn bijna 20 uur onderweg, maar hier is het net avond. In de overvolle ontvangsthal zoeken we vergeefs naar een bordje met onze naam erop. Pepe besluit het hotel te bellen, maar hij krijgt de publieke telefoon niet aan de praat. Alle mogelijke prefixen die we kunnen bedenken, geven een spaanse foutboodschap, maar na spieken bij een local lukt het dan toch eindelijk .. gewoon het nummer vormen was niet eens in ons opgekomen. Jetlag allicht ...

De eerste nacht is een wat onrustige nacht want we zijn al klaarwakker rond 5u !? Toch kunnen we pas ontbijten rond half 9. We snoozen dan maar noodgedwongen verder. Na wat administratie vertrekken we naar Lima centrum. We bezoeken er de kathedraal, en een paar omliggende kerken. Vooral de catacomben onder het monasterio zijn de moeite. 25000 botten en schedels, netjes geschikt in onderaardse gaanderijen.




Om 12 uur vatten we post aan het presidentieel paleis voor een impressionante wissel van de wacht. Begeleid door de plaatselijke muziekkapel voeren de soldaten een mooie choreo op waarbij de geweren de lucht in vliegen als marionettenstokken.





We verorberen een plaatselijke patat delicatesse en slenteren richting museum, dat we bij nader order toch maar niet bezoeken. Het tijdsverschil begint zijn tol te eisen. Even wat chillen op een terras lijkt ons een beter idee. Ware het niet dat 2 pintjes niet te bestellen zijn. Enkel een liter van het vat. Op onze vraag of we dan in dezelfde kan een halve liter van het vat kunnen krijgen, schudt de ober van nee. Niet dan ...


We pikken nog wat folklore mee op het centraal plein waar dansgroepjes uit heel Peru varianten op de Connemara ten beste geven (er zaten ook wel leuke dansjes bij), bestellen ergens kip met rijst en tokkelen nu helemaal duf en moe aan deze eerste blogpost. Pepe ijsbeert en wil gaan slapen. Nog snel een paar fotootjes erbij, want morgen moeten we er vroeg uit. Er staat een busrit van 8u op het programma naar Huaraz. Reizen kan toch vermoeiend zijn :-)