3 dagen Kathmandu valley

We sluiten onze reis af met 3 dagen ronddwalen in de Kathmandu valley. Voor degenen die veel werk en veel stress hebben, bij deze de management review: tempels, pakjes kopen, tempels, onderhandelen, nog meer pakjes, nog meer tempels en tussendoor uiteraard nog een streep zon en terrasjes meepikken. Hehe.
De eerste dag tuffen we met de rikshaw richting Patan. In het centrum bezoeken we een schitterend Durbar Square (soort verzamelplaats van ... yes yes tempels) en een heel mooi museum over Boedhisme en Hinduisme. Het museum is duidelijk gericht naar de westerling, maar het moet gezegd, we leren een pak bij over de verschillende goden, hun houdingen, de symboliek enz. Echt een absolute do. Daarna dwalen we nog wat rond in de stad. We proberen de wandeling te volgen die Lonely Planet voorstelt, maar zijn al na 2 straten de draad kwijt. 's Avonds smijten we ons in Thamel - de wijk waar alle toeristen samenhokken - om een lading cadeaus in te slaan. De verkopers spreken een gezamenlijke taal: "very cheap, give you good price", "how many piece?", "how much you pay, give you good discount"... Het werkt al danig op de zenuwen om op elk item af te bieden en we moeten nog keiveel pakjes kopen. Wat een stress!

De volgende dag staat de "monkey tempel" op het programma, een boedhistisch heiligdom dat helemaal gedomineerd wordt door loslopende apen. De tempel zelf is zeker de moeite, maar de setting doet nogal farizeeers aan, want overal staan kraampjes en proberen verkopers hun - altijd maar dezelfde - waar aan de man te brengen. Het toeristisch seizoen loopt ten einde en we zijn een dankbaar slachtoffer. Een beleefd "no thank you" blijkt niet voor te komen in hun vocabularium en blijkbaar is "no buy?" per definitie gelijk aan "you not like?" In de namiddag werken we het vervolg van de shoppinglijst af. Meme koopt een echt hippiegilet waarin geen enkele nepalees ooit zou rondlopen. De locals zweren bij een gamma namaak kleren. Vooral "the north fake" is zeer gegeerd (zelfs pepe heeft zich al een nep-trekking broek aangeschaft).

Bij valavond tuffen we naar Bodnath voor een van de grootste stupa's ter wereld. Rond 4u zijn de hordes toeristen weg en lopen de lokale Tibetanen met de klok mee rond de tempel. We doen een kleine anderhalf uur over 6 km (de avondspits begint hier duidelijk vroeger dan bij ons) en missen op een haar na de sunset. Meme al helemaal opgedraaid uit schrik voor een volgende niet-foto. Wat een stress weer!

De derde en laatste dag - namelijk vandaag, snif! - nemen we de taxi naar Baktapur, een stadje op 18 km van Kathmandu, bekend om ... een schitterend Durbar Square en tempels. De inkom is niet mals. Toeristen betalen hier 750 rupees (7,5 eur), ongeveer het bedrag waar we in de bergen een dag van overleefden, hotel inbegrepen. We krijgen wel waar voor ons geld, want we lopen al anderhalf uur verloren op zoek naar het fameuze Durbar Square. Koppig als we zijn, willen we geen van beiden de weg vragen en lopen dus als kiekens zonder kop - en met 3 plannekes - dezelfde straten in en uit. Na Durbar Square wagen we ons nog eens aan een uitgestippelde wandeling uit Lonely Planet en nu houden we het welgeteld een halve straat vol. We lopen hopeloos verloren, maar botsen gelukkig op een groep Belgische bejaarden uit Antwerpen die achter een Belgische gids met vlag en luidspreker aanlopen. We besluiten de tegenovergestelde weg te volgen... Om wat te besparen op transport, nemen we een bus terug. Aan de halte krijgen we een schitterend zicht op de bergtoppen van Langtang, een paar 7000-ers die hoog boven Kathmandu uittorenen. Dan toch nog een foto. Pepe raakt op de bus aan de praat met een zatte lokale dorpidioot en hij slaagt er maar niet in de man af te wimpelen. Na 10 keer te vragen van welk land we zijn, valt hij (de zatte) gelukkig in slaap. Wat een stress op vakantie!
De Belgische frietjes houden we dan voor volgende week, want vanavond gaan we lekker (hopelijk) Thai eten. Die hadden we nog te goed van het begin van de vakantie...