woensdag 3 november 2010

Van Besi Sahar naar Chamje


We nemen een gammele lokal bus van Besi Sahar naar Bulbule. De weg ligt keislecht en de bus kruipt langs een diep ravijn de rotsen op. Af en toe helt het gevaarte zwaar over, ocharme de passagiers op het dak. We hadden beter gestapt. In Bulbule registreren we ons en vol moed stappen we het Annapurna Circuit op. We starten rond de 1000 m, nog 4500 te gaan. Het weer is redelijk bewolkt en de lokalen kunnen maar niet begrijpen dat we zonder dragers en gids op pad gaan. In het eerste dorp op onze weg laten we ons al door de eerste de beste overtuigen om op een terras te gaan zitten. Nog geen uur aan het stappen en meme en pepe zitten al aan de apero, een colaatje. Op die manier zullen we onze 3 weken dik nodig hebben. Een kwartier later probeert een meisje van 10 ons te overhalen daar te overnachten. Ze smeekt met de handjes samen, please, take a room. We maken van ons hart een steen en stappen verder. keizielig om te zien hoe veel van de lodges leeg staan.
In de namiddag volgen we een steil pad tot Bahundanda. Het is heet, meme is oververhit en we vervloeken de fleecen truien, donsjassen skihandschoenen in de rugzak. We stoppen aan een leuk hotelletje, maar het toilet is vies en tot overmaat van ramp zit er een groep luidruchtige Fransen die de Nepalezen steevast in mooie franse volzinnen aanspreken. Geen namaste of hello, maar bonjour onderweg. We raken aan de praat met een van de dragers. De mannen zeulen ongeveer 35 kg de berg op. Hij heeft al 10 jaar gewerkt in Saoudie-Arabie en de hitte en zware omstandigheden daar, zijn nog beter dan een trekking in Nepal. De relativiteit van alles. De volgende dag is opnieuw heel warm en meme is in geen tijd oververhit. In Jagat trakteren we onszelf op een warme citroensap met gember en honing. Vlak voor onze eindbestemming van vandaag krijgen we het gezelschap van een niet-gids die ons meetroont naar het dorp. Onderweg  nog discussie met lief madammeke dat ons ook een kamer aanprijst. We laten het lot beslissen en volgen de jongen. Het hotelletje is kei charmant. Enige minpunt was de ijskoude douche. Voor meme althans want pepe kon er niet onder blijven staan door het warme water.
Ondertussen zijn we alweer 2 dagen verder en zitten op bijna 3000 meter, maar internet tikt hier aan a rato van 20 rupees per minuut. We kunnen dan wel rap typen... maar het is een dure grap. Meer nieuws en fotos dus voor een volgende keer.

Geen opmerkingen: