Vandaag staat de sidetrip naar Ice lake op het programma. Het belooft een stevige klim te worden want we moeten ongeveer 1200 meter stijgen. Naar goede gewoonte vertrekken we op het gemak na een stevig ontbijt.
Na een paar uur klimmen rapen we een paar eenzame zielen op. Ze zijn achtergelaten door hun respectievelijke vrienden (iets wat trouwe tweevoeter pepe nooit zou doen) en kruipen de helling op. Meme neemt gezwind de kop van de bus. Tot overmaat van ramp blijkt wat verderop dat de sukkelaars ook zonder catering zitten. We voelen ons dus verplicht om water en brood te delen. Het lijkt bijna een boedhistisch tafereel, of vergissen we ons van godsdienst?
Toch haken onze discipelen (jammer van de chocoladekoek) af net voor de finish en zo hebben we het ice lake helemaal voor ons alleen. Dat is het voordeel van laat te vertrekken en als laatste toe te komen want dan is de rest al vertrokken natuurlijk. Het meer op zich is een echte zenplaats maar het zijn vooral de vergezichten onderweg die deze tocht zo prachtig maken. Op de terugweg zien we zelfs een kudde blauwe schapen, lucky us.
Terug in het dorp willen we nog de oude gompa bezoeken. Pepe loopt alle huisjes af op zoek naar iemand met de sleutel en net als we de zoektocht willen opgeven, komt er een oud vrouwtje op de proppen met het hebbeding in haar handen. We neemt ons mee over een paar daken en via vreemde ladders naar het 600 jaar oude pareltje. De gompa staat vol oude beeldjes, vreemde maskers en oude boeken. Het is echt een prachtige verzameling van artefacten, verborgen in dit kleine dorpje in de himalaya. Na de obligate donation krijgen we nog een draadje rond onze nek gestrikt dat geluk zal brengen. Meme ervaart de eerste tekenen als ze op de terugweg met haar hoofd nogal bruusk tegen een plafond knalt. Tot zover het geluk...
1 opmerking:
Nice sneeuwman papa ! xd (:
Louka. x33
Een reactie posten