Down Down Down

's Morgens liggen we met alle hebben en houwen aan een kant van de tent. Niet zozeer vanwege de romantiek, maar eerder doordat de tent dan toch niet helemaal waterpas stond. Het is berekoud en het binnenzeil hangt vol ijs. Maar de eerste zonnestraaltjes komen boven de top van de berg piepen en heel snel loopt de temperatuur een paar tientallen graden op. We breken het kamp op en verstoppen de rugzakken en tent achter een rots die we markeren met een hoopje stenen en een paar vlaggetjes. Hopelijk vinden we straks alles terug want ons orientatievermogen is niet van die aard...

Na een zak muesli (afschuwelijk slecht overigens) beginnen we aan de loodzware klim naar de Indrahar Pass. De pas ligt op 4350 meter, dus we moeten 800 meter stijgen. Het wordt alweer een constant gevecht met de zwaartekracht en ook de hoogte speelt ons parten. Het traject ligt vol rotsen, de hellingen zijn heel steil en al snel beginnen we stappen te tellen. 3 stappen om 1 meter te stijgen, 30 stappen van pijltje naar pijltje, 50 stappen om eventjes op adem te komen. We voelen ons hart in ons hoofd kloppen en de pas lijkt steeds verderweg. Onwaarschijnlijk hoe een afstand van een paar meter zo onmetelijk ver kan lijken. Of ook hier weer de relativiteit van alles. De laatste 200 meter slingert het pad zich recht naar boven van rotsblok naar rotsblok. Na elke bocht hopen we de verlossende piek te zien... Ondertussen pakken al wat wolken samen, dus we moeten haast maken. We puffen en hijgen en strompelen verder. Na een klim van 4 uren zien we eindelijk de richel en een klein tempeltje. Het zicht aan de andere kant is adembenemend (voor zover dat nog kan natuurlijk, want veel adem hebben we niet meer over).

De hele horizonlijn bestaat uit Himalayatoppers. Mount Kailash met zijn 5600 meter is de heerser van dit rijk. Nog niet de echte hoge zes- en zevenduizenders, maar toch al waauw. De Indiase vlakten aan de ene zijde, de bergen aan de andere. We genieten van het zicht, de wind, de zon, de stilte, de leegte, de ijlheid. De wolken zijn ondertussen uitgegroeid tot een dikke grijze mistwolk, dus we moeten dringend aan de afdaling beginnen. Eindelijk down down down. Wat eerst een leuk vooruitzicht lijkt, blijkt echter ook best vermoeiend. Onze spieren kreunen en de wandelstokken komen echt van pas. Tegen 5 uur vinden we onze kampeerspullen terug en we zetten opnieuw het kamp op. Pepe raapt alle kracht bij mekaar en daalt nog even af naar een bergrivier om water te halen. Vanavond schaft de pot rund met aardappelstoemp en we verwennen onszelf met een zak chocomousse. Tegen 7 uur is de pijp uit en we vallen de tent in. Letterlijk want ook nu weer slagen we er niet in om een recht stuk te vinden.

Zondag beginnen we aan de afdaling naar McLeod of 2 km dalen. Onze eerste stop is het snow line cafe waar we dan toch maar de mixed vegetable curry en chapati proberen. Superlekker! Al spookt het beeld van de tenen toch nog ... De eigenaar zegt dat je maar een 3 uur nodig hebt voor de afdaling. Makkie dus. We nemen nog een uitgebreide pauze in Triund en komen dan op 't gemak naar beneden. Halverwege zien we hoe een local de berg afLOOPT ?!? Op veredelde sandalen ?!? Hij flitst ons rechts voorbij en ... yep, de man van het snow line cafe. "Going to market". Djeez... zo duurt het inderdaad maar 3 uren. Wij zijn er 6 uur later nog niet :-/ en het wordt donker, dus we blijven in Dharamkot, een klein gehucht op enkele kilometers van McLeod. We vinden een kamer voor 200 rupees (geen 3 eur). Niet de grote luxe... maar bon, voor die prijs. En er is een wasservice, dus voor een kleine euro laten we al onze kleren wassen. Het was nodig :-).

Maandag worden we wakker in de gietende regen en meme kan geen stap meer verzetten. Zelfs een trap afkomen, lukt niet, dus we nemen de taxi naar McLeod, boeken een plekje op de nachtbus (jaja, weer zo'n krel), en de rest van de dag slenteren we van winkeltje naar winkeltje op zoek naar leuke Tibetaanse hebbedingetjes. Het alternativo gehalte van would-be buitenlanders op zoek naar zichzelf heeft iets lachwekkend. Een omgekeerde wereld waarin locals gekleed gaan in jeans, trui en regenjas en de blanke hippie rondflaneert met gekleurde lappenbroeken, wollen dekens en dreadlocks. Tijd voor nieuw avontuur, terug naar Delhi en van daaruit richting Agra en Rajasthan.