Jaisalmer - moet er nog zand zijn ?

's Morgens worden we alweer wakker met de wekker, het wordt een slechte gewoonte. Om half 8 vertrekt de jeep die ons een eind in de woestijn zal droppen om van daar verder te trekken op kamelen (we zijn er niet helemaal uit of het nu kamelen dan wel dromedarissen zijn maar ze hebben alleszins maar 1 bult). De 2 gidsen staan ons al op te wachten en na een kwartiertje zitten we al een paar meter boven de grond te waggelen op de beesten. We beseffen al onmiddellijk dat het een pijnlijke affaire voor de respectievelijke achterwerken. Na een half uurtje wisselt meme voor de zoveelste keer van outfit en beseft een kwartier later dat er een stuk mankeert. De kameelmannen vragen bezorgd of het item "important" is, maar zijn blijkbaar niet van zin om voor een sjaal rechtsomkeer te maken. Gelukkig is er eentje bij die nog tammer is dan de kamelen en pepe loopt gezwind een paar kilometer terug om dan toch met buff-je terug te komen. De gidsen (en de kamelen) kijken niet-begrijpend toe.

Na de gedwongen tussenstop maken we van de gelegenheid gebruik om ons achterwerk al wat te sparen en besluiten om het volgende stuk te wandelen. Dus kruipen de gidsen maar op de kamelen, allicht andermaal niet begrijpend waarom we betalen om naast de kamelen te lopen. Het landschap begint stilaan meer en meer te verdorren (typisch voor woestijnen) en tegen de middag stoppen we onder een van de zeldzame bomen. De gidsen beginnen aan de lunch en na een half uurtje smikkelen we al van een superverse en lekkere maaltijd met groentjes, gebakken broodjes, rijst en pasta. Na de siesta trekken we nog dieper de woestijn in, en onderweg zien we niet veel meer dan zand, hier en daar een paar struiken en een zeldzaam hert. Af en toe kruisen nog wat schapen of geiten onze weg.

Het eindpunt is een strook zandduinen die we tegen zonsondergang bereiken. We installeren ons op een hoge zandduin en genieten van de prachtige rode bol die wegzakt aan de horizon.
Ondertussen zijn de gidsen begonnen aan het avondeten, en kondigen prompt de komst aan van de "beerman". Ze hadden het onderwerp "bier" eerder al aangebracht en nu begrijpen we waarom. Het toppunt van de zaak is dat de man in kwestie een moslim is?

"Een job als een ander" is zijn uitleg wanneer hij pepe laat voelen in de zak met ijskoude biertjes. In het midden van de woestijn gelden allicht andere normen en we kopen voor onszelf en de gidsen een fles. Het eten is andermaal superlekker, al vinden we het wat onrustwekkend dat de kok van dienst alleen zijn handen wast na de maaltijd (terwijl hij tijdens de tocht zelf meme de loef afsteekt in het aantal plasbeurten per uur).

Na de maaltijd vertrekken de gidsen "ergens" naartoe en laten ons achter bij het kampvuur. We stellen niet te veel vragen want zijn stiekem blij om eindelijk verlost te zijn van hun gekwebbel. Rond 10u kruipen de oudjes onder de blote sterrenhemel hun nest in. Veel stelt dat nest niet voor, een oude mat (de ras was allicht al een paar jaar kwijt) en een berg stoffige dekens. Maar de sterrenhemel maakt veel goed en na een kwartier snurkt pepe al luider dan de kamelen. Halverwege de nacht blijkt meme nog geen oog te hebben dicht gedaan door de kou en overwoog even om tegen de kamelen te gaan liggen. Ze hield het dan maar op pepe.

Uitslapen zit er ook deze morgen niet in, want om half 8 staan de gidsen al aan ons bed met thee, net op tijd voor de zonsopgang. We klefferen weer een zandberg op (meme loopt ondertussen alsof ze bijna gaat bevallen) en genieten ook nu weer van dezelfde bol. Na het ontbijt zijn wij langer bezig met inpakken dan de gidsen met het pakken en zadelen van de kamelen. We volgen, na de ietwat pijnlijke ervaring van gisteren, eensgezind de suggestie van de gids om een shortcut te nemen en aldus te kunnen profiteren van een extra lange siesta. Tegen de avond brengt de jeep ons terug naar het hotel en waggelen we richting station voor de nachttrein naar Bikaner.