Udaipur - stad van James Bond

We veroorloven ons eens wat luxe en boeken een "sleeper" van Ajmer naar Udaipur. We zijn verrast over het lage tarief van het ticket, 5 eur per persoon. De volgende dag zijn we al een pak minder verrast... De slaapbus bestaat uit een rij zetels voor de minder fortuinlijken. Daarboven bevinden zich de afgesloten slaapcompartimenten. Met andere woorden, bagagerekken met matras erin en deurtje ervoor (er bestaan ook varianten met gordijntjes). Ons hok heeft geen trapje en via zetels en armleuningen heisen we ons gezwind omhoog. Rechtzitten in het slaapgedeelte is geen optie. Gaan liggen al evenmin, want de beschikbare lengte is afgemeten op de gemiddelde Indier. Pepe die al enkele weken laaiend enthousiast is eens boven de medemens uit te steken en eindelijk eens letterlijk te kunnen neerkijken op de meute, wringt zich in een S-houding en valt prompt in slaap. Meme verliest het gevecht met een niet-sluitend raam en komt niet verder dan een occasionele snooze tussen 2 verkeersdrempels door. We arriveren om 5u 's morgens en missen voor het eerst de drukte en het getoeter. De straten zijn leeg, alles is dicht en stil en er zit niks anders op dan te wachten tot zonsopgang.

Udaipur is een schitterend stadje aan een meer (deze keer wel met water). Ooit werd hier de James Bond film 'Octopussy' opgenomen. Vanuit onze guest house hebben we een prachtig zicht op de ghats en het city palace. We zijn voor een keer op tijd voor de zonsopgang, hehe! In het midden van het meer ligt het lake palace, een voormalig maharaja paleis, nu een 5-sterrenhotel. Het witte paleis lijkt op een halfgezonken schip en weerspiegelt als een diamant in het meer.
We starten ons bezoek aan Udaipur met een verplichte dosis steen-toerisme. Ook hier weer zijn de verschillende tempels en paleizen architectonische pareltjes. Marmer, spiegeltjes, goud en de mooiste uitgehouwen mythologische en religieuze figuren zijn constanten.

Ook de steeds terugkerende 'ticket-ceremonie' is een constante. Er zijn ticketten voor Indiers, voor buitenlanders, voor fototoestellen, videocamera's, audiogidsen... Ongeveer een meter voorbij het loket vind je de eerste 'ticketcontroleur'. Het hele pakket wordt kritisch bekeken en voorzien van een gaatje. Een drietal meter verder (vaak bovenaan een trap) maak je kennis met de tweede controleur die een scheur geeft net boven of onder het gaatje. Nummer drie scheurt een strookje af en in de ideale situatie wordt deze vergezeld van een lieftallige dame die de strookjes ordent (aparte kleur en groottes voor personen en camera's), telt en in een doosje klasseert.
's Avonds pikken we nog een gecommercialiseerde zonsondergang mee aan het sunset point. Halverwege de rit valt de tuktuk stil en we moeten nog behoorlijk doorstappen om de zon te zien zakken samen met een paar dozijn Franse en Hollandse toeristen. Doe ons dan maar de bergen...

Vrijdag zetten we onder lichte dwang van pepe eens geen wekker. We nemen een tuktuk en verkennen de streek rond Udaipur. Eerste stop is een soort Pere La Chaise voor maharaja's. In functie van belang (en budget allicht) krijgt elke overleden maharaja een eigen gedenksteen of mini-mausoleum. Het geheel straalt rust uit en we dwalen wat rond tussen de koepeltjes.
Vervolgens tuffen we met onze tuktuk een berg over (en krijgen het af en toe koud en warm tegelijk als camions in een bocht en bergop mekaar voorbijsteken) en genieten van het Indiase platteland. De tempel die we willen bezoeken, sluit echter net zijn deuren.

Op de volgende stop hebben we meer geluk: een schitterende tempel uit de 10de eeuw in perfecte staat. De bogen en sculpturen zijn onwaarschijnlijk fijn afgewerkt. Meme vereeuwigt het geheel op de digitale plaat tot grote ergernis van pepe die zich afvraagt waarom er na alle windrichtingen ook foto's uit de tussenliggende richtingen moeten genomen worden. Ook de foto's met zelfontspanner met verschillende achtergrondjes en bijhorende lach wekken de nodige ergernis op tot pepe dreigt de batterij in de struiken te gooien ... een doeltreffend argument :-)
We dwalen nog wat door de bazaar "come, many many colours", "many variety", "many more inside", "good price, good quality", "looking free" en genieten dan van een dosis zen op het zonovergoten rooftop terras van ons hotelletje. 's Avonds pikken we nog een show met traditionele dansen mee, opgevoerd in een authentieke haveli, we verorberen de zoveelste curryvariant en morgenvroeg zetten we de wekker voor de bus naar Mount Abu.