Rattentempel van Bikaner

We nemen de nachttrein van Jaisalmer naar Bikaner. Met nadruk op nacht, want het ding arriveert blijkbaar om 4 uur 's morgens. We moeten dus andermaal onze wekker zetten om de halte niet te missen... De slaapzaal van het station is volzet en 3 uren op de koude stationsvloer liggen tot het ochtendgloren, is er wat over voor ondergetekende bejaarden. We leveren ons voor de verandering eens over aan de touts, nemen de commissie erbij en vinden een leuk hotelletje voor het astronomische bedrag van 7 eur. Na een verkwikkend slaapje begeven we ons naar de tempel waar sommigen onder jullie al een maand op wachten... de tempel van Karni Mata, beter gekend als de rattentempel.

De tempel is een pelgrimsoord ter nagedachtenis van Karni Mata. Men gelooft dat haar afstammelingen in de tempel reincarneren als heilige ratten. Aan de ingang staan tal van kraampjes met goodies voor de langstaartige knaagdieren. Je kan er ook suikerballen gedrenkt in rattenspeeksel nuttigen voor "good fortune" maar we laten dit godenmaal aan ons voorbijgaan.

Een bezoek aan de tempel kan enkel blootsvoets. Een kruipende rat over je blote voeten is voor vele pelgrims immers de ultieme droom. Met enige weerzin en voetje voor voetje betreden we het heiligdom. Honderden ratten lopen er kriskras door mekaar, piepen uit holen, schuiven aan aan de feestdis en poepen vooral het geheel onder. In sommige ruimtes is de stank niet te harden en we prijzen ons gelukkig met het christendom als godsdienst. Maar het bevreemdende van de taferelen blijft wel bij.

Of hoe mensen aan de ingang bedelen terwijl binnen voor de ratten gekookt wordt ?!? Meme blijft veilig op het binnenplein staan en probeert de grenzen van de tegels niet te overschrijden. Pepe neemt moedig een paar close-ups. Alles voor de foto nietwaar.

Hij slaagt er zelfs in een witte rat vast te leggen en wordt binnen de minuut overweldigd door een troep devoten die dit nog heiligere exemplaar verafgoden. We zullen het met wat minder geluk moeten stellen, want er komen geen beestjes aan onze tenen sabbelen. We hebben dit gebrek aan geluk ongetwijfeld al gecompenseerd met de vele donations van de voorbije weken.

In de namiddag bezoeken we nog maar eens een prachtige jaintempel, deze keer opgetrokken in zandsteen en helemaal beschilderd. Omdat water een veel te kostbaar goed was en is, werd een soort boter gebruikt als cement. Bij hele hoge temperaturen komt de boter omhoog en krijgen de stenen een vettig gevoel. We klimmen, ook nu weer blootsvoets, een paar etages omhoog, ploeteren deze keer door de duivendrek en genieten van een prachtig uitzicht over Bikaner.
Straks gaan we voetjes wassen, nog een hapje eten en dan de nachtbus op richting Delhi. Bijhorend beeldmateriaal vinden jullie morgen.