Mount Abu

Na een relatief korte busrit (+/- 5u) vanuit Udaipur kwamen we aan in Mount Abu, een ietwat residentieel bergdorpje op 1200m. Het plaatsje is maar een paar straten groot en ligt tussen de palmbomen in een prachtig groene omgeving. Er is zelfs een meertje waarop je met een pedalo kan bootjevaren, iets wat meme bij aankomst al onmiddellijk in de planning had opgenomen. Het onderwerp werd echter niet meer aangeroerd nadat we tijdens een verkennend wandelingetje rond het meer al na een paar minuten een joekel (1,5m) van een waterslang opmerkten (pepe was het beest stiekem dankbaar).

Tegen zonsondergang kuierden we naar het zoveelste sunset-point om rustig te genieten van de rust van Mount Abu. Veel rust was er andermaal niet bij .. we werden opnieuw overrompeld door de massa indiers die allemaal "only 1 picture" wilden. Opgeteld kwamen we makkelijk weer aan een paar tientallen poses, vreemde jongens die indiers. Maar we zijn onze VIP status ondertussen al wat gewoon, en op commando van meme splitste de menigte zich ogenblikkelijk zodat we zelf ook nog een foto konden maken.

De volgende morgen stond onze eerste groepsactiviteit op het programma .. een "trekking" door het lokale gebergte, met gids. Qua groep viel het alleszins best mee want buiten onszelf ging er alleen een hooggepensioneerde Oostenrijker mee op pad. De arme man kreeg al onmiddellijk een stok in de handen geduwd, maar zijn verontwaardiging verdween toen bleek dat het ding diende voor als je een beer tegen het lijf zou lopen. In dat geval moet je blijkbaar nog meer lawaai maken dan de beer zelf, een non-issue als je meme mee hebt.

Wat je dan met die stok moet doen, werd er niet bij gezegd, ook niet toen bleek dat we de enige waren die zo'n ding meezeulden. Een beer hebben we niet gezien, maar de gids heeft er wel eentje in de dichte begroeiing gehoord (wij vermoeden echter een slimme truuk waarbij her en der een indier verdekt staat opgesteld). Onderweg zagen we wel een klein baby-krokodilletje, een blauwe slang, een paar buffels en natuurlijk de obligate apen. Het blijft jammer van de niet-beer maar de wandeling was na de hectiek van de voorbije weken een aangename verademing.

Op de terugweg dropte de gids ons aan een paar Jain tempels (je weet wel, die van de vliegen). De tempels zijn 1000 jaar oud en volledig uit marmer. De buitenkanten van de tempels zijn uiterst sober en je vermoedt een even schrale binnenkant aan te treffen, maar het tegendeel is waar .. de zuilen, de muren, de deuren, de plafonds zijn tot in de kleinste details schitterend uitgehouwen, en bleven al die tijd prachtig bewaard. We kregen van de zoveelste niet-gids een omstandige uitleg, jammer genoeg in een taal waar we geen fluit van begrepen. We bleven dus maar braaf knikken tot de man was uitgepraat. Het obligate stukje over 'donation' sprak hij dan weer in vloeiend Engels. Foto's kunnen we jammer genoeg niet tonen want camera's waren verboden. Net als een menstruerende vrouw trouwens .. die "may suffer" ?!?

We namen een padje richting hotel waarlangs nog een andere tempel lag. Meme zag er tegenop om de 365 trappen te doen maar dat veranderde toen we een mannetje op krukken naar beneden zagen komen. Boven eigenlijk niks speciaals .. de zoveelste pop-met-doek-en-bloemen, maar wel een prachtig zicht op de streek. We kwamen net voor zonsondergang weer op dezelfde sunset-plek als gisteren. Met onze ervaring van de dag ervoor nog vers in het geheugen bleven we deze keer op veilige afstand en keken vanop een hoge rots naar de zonsondergang en de hectische taferelen beneden. We lieten de eer van VIP deze keer graag aan een ander.

Zoveel wandelen op een dag werkt op de maag en we lieten ons nog eens culinair gaan. We bestelden een all-you-can-eat thali (een soort indische dagschotel met allerhande lekkers) waarbij ze om de paar minuten met een paar emmers langskomen om bij te scheppen. Zelfs pepe moest na een tijdje opgeven en op het einde bedroeg de rekening net geen 3 euro (samen welteverstaan). Het wordt binnenkort weer wennen aan de Belgische prijzen ... een vismarktje zal nooit meer hetzelfde zijn.
Morgenvroeg nemen we de bus naar Jodphur waar we in de namiddag even gaan ronddwalen in het fort, om 's avonds al verder te trekken naar Jaisalmer. Binnen een paar dagen zitten we midden in de woestijn ...